تجربیات پرستاران از رساندن خبر بد به بیماران و همراهان

مقدمه: کادر پزشکی، بیماران و همراهان بیماران همیشه در معرض مواجهه با اخبار، شرایط و اوضاعی هستند که آن ها را «خبر بد» و «شرایط ناخوشایند» ارزیابی می کنند. هدف از این پژوهش، تبیین تجربیات پرستاران از رساندن خبر بد به بیماران و همراهان آنان بوده است. روش: در این پژوهش کیفی با 30 پرستار مصاحبه نیمه ساختار به عمل آمد.  نمونه گیری مبتنی بر هدف و با حداکثر از تنوع انتخاب شدند. حداقل یک سؤال باز در تمامی مصاحبه ها مطرح شد، بقیه سؤالات کاوشی بود. مصاحبه ها خط به خط، دست نویس و مطابق رویکرد «تحلیل محتوا» آنالیز شدند. برای شرکت در مطالعه و ضبط صدا رضایتنامه شفاهی اخذ گردید. یافته ها: از آنالیز داده ها مضامین «به پزشک واگذارکردن، توسل به اقوام دورتر، مهیاکردن زمینه، کوچک جلوه دادن موضوع» استخراج شد. مشارکت کنندگان ابلاغ «اخبار تشخیصی» را جزء مسئولیت و وظایف خود نمی دانستند، لذا تلاش می کردند تا هر آنچه که در این حیطه باشد را به پزشک واگذار نمایند. یکی از رایج ترین استراتژی های پرستاران در رساندن خبر بد «روحیه دادن به بیمار و همراه وی» بوده است. نتیجه گیری: داده ها نشان داد پرستاران در ابلاغ خبر بد به بیماران و همراهان وی از روش های غیر مستقیم استفاده می کنند، پزشکان را مسؤول این کار می دانند، دستورالعمل خاصی در خصوص ابلاغ اخبار بد به بیمار و خانواده ندارند و هر پرستاری به سبک خاص خود مبتنی بر ذهنیات، ولی مطابق فرهنگ رفتار می نماید. با توجه به تنوع اجتماعی و فرهنگی بیماران، ضروری است تا پرستاران با شیوه های علمی ابلاغ خبر بد که به کرات در زندگی کاری خود با آن مواجهه می شوند، آشنا شوند.